Yüzüme karþý kal diyenlerin, gönlünden git dedikleri, Çamuru, eleyip beleyip, al kuþakla sardýklarý, Zehri zembereði, bal niyetine sunduklarý, Kara kaplý defterin, kara mürekkeple yazýlan son cümlesiyim.
Anýlarýn dili olmuþ kalemim. Kanayan anýlarýn. Belki, olmayan zamanlarda kurulan hayallerin, Kurgusunda olmamasý gereken, karaktersizi oynayan karakterim.
Sahibiyim hiç bir þeyin. Karun kadar zenginim hiçlikte. Kalbin karþýsýnda durabilecek bir kalpten yoksun, Konuþulamayacak kelimelerin suskun emanetçisiyim.
Çikolata renkli, beyaz bir þarkýyý, çingenelerin kemanýna doladým. Sýcak yaz günlerinin en çekilmez aný, Sarý samanýn saný, Vel-hasýl, sýrtlan suratlýlarýn kahramanýyým.
Kendim ile barýþýk, Karanlýkta bi ýþýk, Hayli zamandýr aþýk, zannedenlerdenim.
Aslý olmayan haber, Kale alýnmayacak keder, Çöllerde derbeder zannedenlerdenim.
Zaman harcanmayacak, Dile alýnmayacak, Akýlda kalmayacak zerrelerdenim.
’’ Ben insanýn mutsuz ve üzüntülü türlerindenim’’
Sosyal Medyada Paylaşın:
ferromuratti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.