Savaþý kaybettiler
Barýþý da…
Hüzün/sel cumhuriyetimde yine sabah oluyor
Sabýr zembereði boþalýyor zýlgýt yelinin avuçlarýna
Hýrsýn omurgasýndan kanýyor dünya
Göremedik þöyle adam akýllý cennet sývanmýþ bir rüya
Gazeteler yine ölüm ilanlarý ile bezeli
Bak kaldýrýmlar bile üç harf iki kelime döþeli
Üzerine basýlan hiçlikler
Kara tahtadan öðrenilmiþ harflerin ýþýðýnda kalsa
Cümle kelam sevgi dolsa
Ahh iki gözüm, nedir bu kir
Þairin tabutu oldu yine þiir
Söyle hasbelkaderim
Kederimi hangi kuþ sýrtlar da alýr götürür göç atlasýna
Nefesim acýyor, bir tas suya fýrtýna ekliyor annemin dilindeki dua
Yere, göðe, suya ve hatta aya
Þairin velinimeti aþk, hançer gibi saplansa ya þu dünyaya ..
Cümle olmaya hazýr okunaksýz kelimeler
Savaþ yazarken semaya
Nasýl bilirdiniz diyor
Þahadet getiren kayýp kimliklerin naaþýna
Musalla üzerinde gözyaþýyla paklanýrken sevda
Biz tebessüm koleksiyonu yapardýk inadýna
Oysa güzel kelimeler öðrenmiþtik hani
Ali Ayþe’yi severken
Cin Ali kovalardý
Zeytin dallarýna konan güvercinleri
Hani hani, beyaz tavþanlar kýsmet çekiyordu hayata
Ve duvar yazýlarýnda kalýyordu her bir kavga
Savaþý kaybettiler
Barýþý da..
Annesini yitirmiþ bir çocuk gibi eli boþlukta kaldý insanlýðýn
Kalp kalbin kýblesi olmalýydý oysa
Beklemek nafile bir cömertlik
Ýnsanýn insan olmayý sevmesini
Bu dünya baðlýyor elimizi, dilimizi
Baðýþla!
Ben bile söyleyemiyorum seni nasýl sevdiðimi
Ölümün gecekondularýnda seyyahlar cirit atarken
Biz bile ölüme hane demiþiz
Fazla geliyor bunca duman, bunca sis ,bunca yaþ
Ruhumun gözbebeðinden gagalýyor yine Allah’a el açan aþk
Yasemin Demir ikibinondört Ekim suskularý