’Ölüm mangasýnýn önünde neden gülümseyerek durduðumu soran olursa... Vurmadan öldüren bir sevdiði vardý dersiniz...’
Soluklandýðýn nefes gibi daðýlsýn bulutlar... Geçsin zaman mutlu olsun yarýnlar...
Þimdi derin bir sessizlik çöküyor içime... Sanki sen gidecekmiþ gibisin sessizce... Korkularým artýyor , suçluyorum kendimi... Oysa öyle içten gelip ömrüm diyorsun ki... Kanatlanýp göðe yükseliyorum aþkým dedikçe...
Ömrüm , sarý saçlarýndan bir tutam kopar da gönder... Sinem yara bere , derdime derman olan aþk sende... Ömrüm , tuttuðun ellerim ellerini aradý yýllarca... Bir an olsun bakýþlarýný gözlerimden çevirme...