kopsa kýyamet dursa hayat
daðlar oynasa yerinden
yaðsa yaðmurlar durmaksýzýn
ýslatsa iliklerime kadar beni
içimde kopan fýrtýnalardan
haberin var mý senin
yokluðunun hasretinde yanýyorum
yüreðim hýrçýn bir deniz gibi kabarýyor
gökyüzünde dolunay olmasa da
içimde med cezir yaþýyorum
azgýn dalgalarla boðuþuyorum sanki
sýðýnacaðým tek limaným sendin
korkularým döndü bak kara basana
sevgi sözcüklerim yetmedi mi sana
geceleri yastýða baþýmý koyamaz oldum
yüzümü hangi yöne çevirsem sen
karþýmda gülüyor gözlerin
gözyaþlarýmdan yastýðým bir göle döndü
çýrpýndýkça boðuluyorum her figan ediþimde
kabullenmek çok zor sensizliði
sen de yaþadýn mý benim gibi sevgisizliði
sabah olmuyor uzadýkça uzuyor geceler
sinmiþ kokun dört duvara
yataðýmýzda bak darmadaðýn
gittiðin günden beri gözlerim uykuya küs
artýk istesem de aðlayamýyorum
kurudu göz pýnarlarým kalmadý akacak yaþ
isteme sakýn vaz geçmemi benden
söz geçiremem ki yüreðime
diðer yanýmda sensin
tek ilacým panzehirimsin çaresizliðime
hadi dön gel ansýzýn
bir kuþ gibi kon pencereme
ýslanmasýn kanatlarýn üþümesin bedenin
avuçlarýmda son bulsun titremelerin
aðlamasýn gözlerin
gülsün göz bebeklerinin içi
bilmez misin aþk kokulum
son nefesim çýkmadýkça bedenimden
kalbim yalnýz senindir ...
Refik
14.10.2014
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.