Sensizlik Acý bir sükutun en soðuk manzaralarýna baktýrýr gözlerimi. Neden en acý dizelerim dile gelir de, Taþar bu sessiz çýðlýklarýn yankýlandýðý yüreðimden? Yokluðunun gerektirdiði herþey yerli yerinde. Bir dolu yýkýlmýþ hayal. Bir dolu sönmüþ umutlar. Yalnýzlýðým en baþta. Ve bir dolu bomboþ odalar... Duvarlarýndan nemli nemli efkarým süzülür. Rutubet kokar her köþesi. Ben sensizliði yakýþýr biçimde yaþýyorum. Hakkýný veriyorum yalnýzlýðýn. Ya sen... Sen tadýna varabiliyor musun benim yaþadýklarýmýn. Hüzün doluyor mu gözbebeklerine? Arada bir de olsa efkarlanýyor mu yüreðin? Ya da aklýn uðruyor mu gittiðin bu sevdaya? Seyrü sefada mýsýn? Yoksa benim gibi cevrü cefa da mý..? Nekadar olsa kabulümdür Bu acý sükuta doymaz yüreðim. Sen gününü gün et yar. Nasýlsa hergün güneþ doðar da, Birgün elbet görmez gözlerim... ______________Murat Bulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
ŞairKalfa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.