DUVAR ÇATLAĞI ŞİİR

sus kesiði..



uykularýn içindeki resimlere benziyordun
arkama düþen duvarýn soðukluðu olmasa
ellerimi sokup çýkaracaktým gözlerimden düþleri

...

ikindi üzerine benziyor gecenin pus oturmuþ dalgýnlýðý
otomobil ýþýklarýndan akan sisler pencereye bulut
ve sarmaþýklarýn arasýndan geçen ayýn kýlcan damarlarý

siyahla bölüþtüðüm anýlarýn resmi geçitleri
gelip geçen siren seslerine takýlýp kalmýþ
radyoda kan aranýyor anonsu
bir yerlerde ölen,seviþen,doðan biçimsiz hayat

-gözlerime yaðmurlarý kim giydirdi derken...

birden yürekle us arasýna sýkýþýyor hasret
beton yýðýnlarýnýn ardý deniz biliyorum
ve resmi hüzünler yasadýþý konaklýyor limanýn zifirisinde

ulan
üstüm baþým yýrtýlmýþ kimsesizlikten
baðýrsam duyacak bir ruh bile yok
küllüðün asýk suratýna gömdüðüm izmaritler
ve kirli sakal býrakmýþ bir mevsim var iþte

peronlarýn tabelalarý gelmeyeceklerin rakýmýný gösteriyor
caddelerde buðuya batmýþ camekan içinde put resimleri
kuru öksürükle baþlayýp kusmaya kadar giden hasta bir gece

uzaklarý tütünle kim harman etti.?

her cýgara dalý farklý özlemlerle batýyor ciðerlerime
gri daðýlýþýyla çizdiði sevgili
atar damarýma zehir olup karýþýyor
her adým atýþým kaldýrýmda bir eski adýmý uyandýrýyor
paltomun içine saklanmýþ kadýn
göðsümün ekseninde geometrik þekil aðlýyor
bu nasýl bir göz yaþý bu nasýl bir haykýrýþ
kendimi duvarlara vura vura dövesim var
karantina altý bir þizofreniyle
bir oda,bir sokak,bir kayboluþ arasý geziniyorum

anýlarýmda bitti..!
elim ayaðým Azrail
kent kutsal yalnýzlýðýný giymiþ
bende yitik düþler senfonisi
oyun bitmiþtir

perde kapanýr...!



Sosyal Medyada Paylaşın: