Salıncakları ben yaktım

Henüz barajlarýn durduramadýðý
nehire doðru dolup taþan
sipsivri bir taþ attým
yürek uyandý dibinde atan
daha da kabardý sellerin kýskandýðý
dalgalarla gökleri yaran
pençeleri vardý

Öyle ki yakmak istediðin köprüler
yýkýldý suyun gücüyle
ben senden önce davranmýþtým
teker teker kilometrelerce
anlamaktan usandýðým
sen çok küçüktün artýk karþýmda
aramýzdan tehlikeli sular akýyordu
ve yüzmesini bilmiyordun
sessiz sessiz gülüyordum bu duruma
daha iyiydi böylesi sana, bana

Hiç deðilse artýk umut kalmamýþtý
Ne vakit kavgalara baþlamýþtýk böylesine canice?
Mutsuzluðun mutluluðunu tattým
çok uzun sürmedi birgün baktým
on yok en az onbeþ metre
uzunluðunda salýncaklar kuruyordun
kýyýlarýmýzdaki hey boylu poslu
kavak aðaçlarýna

Dibe daldým hemen
karþýya geçmene izin veremezdim
yüreði delirten taþý çýkardým saplandýðý yerden
nehir dindi kýyý topraklarý kurudu

Güneþin doðuþunu ve sonra batýþýný izledim sabýrla

Son bakýþlar
ay ýþýðýnda renkten eser yok
sus tamam uyu artýk

Yangýn çýkardým o gece
küllerin yaðdý üstüme
bir derin iç çekiþ
boðulsaydým diyorum?

Kan öksürmezdim þimdilerde
her geçen gün
önüme gelene geçene
sývý zehirlerle

Kutup Iþýðý

Sosyal Medyada Paylaşın: