I.Benim için...
Hz.Ýsrafil’in Sur’a Üflediði vakitti o an...
Zaman durmuþtu
ve çaresizdim...
Günlerce kaybettiðim þuurumu aradým tek baþýma...
II.Çok zordu...
Adýný duymak gerekmiyordu,seni hatýrlamak için.
Herhangi bir kadýnýn,anlýk bir tebessümünde
bin parçaya ayýrýp yap-boz oynadýðým sureti þahidimdir...
Þahidimdir senin dudaklarýnla konuþanlar...
Senin gözlerinle bakanlar...
Sanki hepsi ...
Senin kýyafetlerini çalmýþtýlar...
III .Ama
Þimdi alýþtým...
Ve ben
Bile bile unutmadým hiçbir þeyini...
Ne gülüþünü ne de ihanetini...
Sadece nefretimi besledim ve
Acýyla katýk edip,içimde yoðurdum seni.
Çünkü bu kentin tüm ýþýklarý sönse de
sana benzeyen yüz/ler,yüzbinler asla susmayacaktý.
Ve onlar,susmadýlar...
Ben susturdum !
IV.Affetmeyeceðim !
Çok meþakkatliydi bu vurgun.
Çamlýca’nýn hali periþan ve yorgundu...
Senin kadar titrek ve soðuktu Üsküdar ;
Üþüyordu...
Yanýk ve kuruydu Boðaz
Baðýrýyordu...
Herkeste,
her yerde biraz izin kalmýþ olmalýydý sanki.
Sanki seni anýmsatan
sana benzeyen insanlarla doluydu Ýstiklal
Susuyordu...
sonunda tüm bunlarý
kendi lehime kullanmayý baþardým...
Ve namertce gidiþinle
her þeyi bir kalemde siliþinle býraktýðýn o cehennemde
kýyamý hedef bildim ilk önce
tek baþýma býraktýðýný sandýðýn bu savaþta
seninle dolu,sensizliðe alýþtým sonra...
Ve ben seni vataným bilirken
Ýstikbal sen iken !..
Gözlerine bir avuç toprak gibi ihtiyacým varken
ardýna bakmadan kaçtýðýn için,
Þiirlerimi böylesi kan kusturduðun için...
Beni seviyormuþ gibi yaptýðýn için...
hiç bir zaman affetmedim seni.
Affetmeyeceðim !
V.Artýk Ýnandýramýyorsun.
Artýk aslolan baþ kahraman sen bile,
gizlendiðin yüzlerden soyunsan,
çýksanda yattýðýn topraðýmdan gün yüzüne,
aðlasan, sýzlansan bile ;
bu elmanýn öteki Yar’ýsý olduðuna inandýramýyorsun beni...
Ve þimdi sýký tutun !..
ARTIK ;
- Hiç ama hiç özlemiyorum ...
Ne
seni
Nede gözümün içine baka baka
yalanlar söyleyiþini...
VI.Çekil yolumdan.
Anýlar tazeydi bir zamanlar...
Her durakta bir parçaný,
her tonda bir cümleni duydum,yerli yersiz...
Ve bu deryada kaybolup
kendimi epeyce yordum...
Dalgalarla boðuþtum...
Alabora olmuþ bir bedenle,
asýrlarca durdum bir limanda
ve ruhumla mücadele ettim kýyasýya...
Kimse uðramadý yanima...
Aklým durulup,yüzün ortaya çýktýðýnda,
Tertemiz çarþaf gibi serildi kirli niyetin ortaya...
Ve en son hatýrladýðým kadarýyla,
Çýkartýp attým içimden,
sen diye giyindiðim
bayram umutlarýmý !..
VII . Nokta
...
Bende Kýyamet kopalý çok oldu Esmer Kýz...
Dilerim,senin kýyametin uzun sürer...
Remzi KURNAZ - Bir ihanetin Ardý