Bir mavi gökyüzü ve parlayan bir kaç yýldýz... Gözlerini görüyordum; parlýyordu ama bana uzaktý. Benden kalma güzelliðin ile tenin kapalýydý... Yaðdý yaðacak gibi bakma bana öyle, içimi karartma. Masumca esen rüzgarýn yerden kaldýrdýðý gazelleri tutmaya çalýþýyorum, týpký saçlarýn gibi; kayýp gidiyor ellerimden. Etrafý ýslak çimen kokusu sarýyor ve bu mevsim, seni anlattýkça beni yoruyor...
Akþam oluyor yalnýzlaþýyorum, þehir de benimle beraber sadeleþiyor... Karanlýklara sarýlýyorum. Olmaz bir saatte, bir klarnetin nefesinde seni yaþýyorum... Hicaz eserlerine boðuluyorum...
Bir tek eksiðim içki; o da ben de yok, sen gibi... (sigara neyime yetmiyor sevgili!...)
Erol Almak
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erol Yaşadıkça Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.