uyuyup uyanýp yürek kapýmý çalýyordun evde yoksan anlamam diyordun yedi yirmidört emrine amade istiyordun bende istemem inan yan cebime diyordum
derya gibi dalgalanýp duruyordun bazen sanki genç kýz gibi hýzýna yetiþiyor bazende nine gibi ardýndan yetiþemiyordum baþýmýn aðrýsý tuttumu hep derdim ya bu gün seksen yaþýndayým ne olur elleme beni ama baþým geçtimi on yedibuçuk yaþýndayým derdim
kýpýr kýpýrdýn dur duraðýn yoktu sana göre ben biraz aðýr kaçýyordum ama sen aradaki farlý kapamasýný iyi biliyordun bazen düþünüyordum bu beni nasýl seviyor diye
sonradan çözdümkü sevgim aðýr basýyordu yoksa zordum biliyorum kahýr mektubu gibiydim eeee!!! yeri gelmiþken teþekkür edeyim sana beni her halimle kabullendiðin için ... gülgün þimþek 9.10.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
kırgın kalp Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.