Bu gece ne kadar ýssýz odamýn duvarlarý,
Cam kesiði bir özlemle yâdýma düþtün yine;
Günlüðüme damlýyorsun bir görünmez kalemden,
Sayfalar kurusu nane dökülüyor hüznüme;
Seni nasýl arýyorum
Nasýl bir bilebilsen !..
En sonu yollara vurdum kendimi darmaduman;
Aptal ýslatan yaðmurda depreþen isyanýmý,
Aç sokak kedileriyle paylaþtým zaman zaman;
Derbeder kaldýrýmlarýn titrek lambalarýnda
Teselli buðulu yýldýz
Hayalindi pusaran !..
Yalnýzlýk asker parkamda bir öðrenci kimliði,
Ýçcebeci, Dikimevi ver elini Tandoðan…
Bu þehir Baþkent deðil de, sanki hüsran demliði,
Öylesine yürüyorum kýrýk, dökük periþan;
Duygularým sise teslim
Ankara gerçekliði…
Bildim þefkat meleðimsin, vefa sensin, sevgi sen,
Kuþ olup uçsam yanýna bürünsem varlýðýný;
Can parlayan gözlerinde kendime doðabilsem,
Bir duyabilsem diyorum, o yürek týpýrtýný,
Baþýmý dizine koyup
Gamsýz uyuyabilsem !..
Sis, duman, çisenti melal ve umut kirlenmesi
Yarasalarca tünerken beþ kasým gecesine
Kýzýlay’da çöpçülerle yerlerden topladýðým
Onca gurbet çehrelerin, elemlerin aksine
En içten dost en sevgili
Gerçek sýlamdýn Anne
Sýlamdýn…