Ve bazen ölümde susar, Silahlar konuþurken. Derin bir sessizlik kaplar yürekleri, Korku aðaçlarý dikilir kalplere. Bir feryat sesi duyulur ki; En katý yürekler bile yufkalaþýr, Çocuklaþýr þehir gökten saðanak yaðýþ iner. Susma böyle zamanlarda, Korkma zulümden, En büyük zulüm esaret. Topla ey kalbim kendini. Biraz olsun cesur ol, Biter elbet bu kasvet.
Dile gelmekte ölümsüzlük; Ölüm bana getirir sizleri der. Var mýsýn ey kalbim ölmeye, Var mýsýn ölümsüzlüðe...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ibrahim ateş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.