Zor bela ayaktayým. Tutunacak ne dal ne de yar kaldý ömrümde. Gül fidaným döktü yapraklarýný. Kokusunu aldý gitti rüzgar Dikenleri batýyor bak Vurgun yemiþ gönlüme. Zor bela ayaktayým. Nizamýný yitirmiþ bir gidiþ, Esrarýný bitirmiþ bir seviþ kaldý artýk. Detone olmuþ hayatým. Nefesim detone. Kalbim detone... Zor bela ayaktayým. Dizlerimin baðý çözük Düþerdim trabzanlar olmasa. Soðaný sarmýsaðý þaþýrmýþým. Umudum karanlýk. Adýmlarým gitmiyor birtürlü. Sanki yürüdüðüm yol bataklýk. Zor bela ayaktayým,dur be ömür törpüsü. Zor bela ayaktayým,bit be çile döngüsü. Zor bela ayaktayým,unutmuþum gündüzü. Ya öldür ya da güldür,gayrý takat kalmadý. Zor bela ayaktayým bu kalbimin son sözü... ______________________________Murat BULUT
Sosyal Medyada Paylaşın:
ŞairKalfa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.