BEN

Ben kim miyim?

karanlýk hâlâ sað yaným,
oh sol yaným , sen, sizlik, çay
içiyorum,yürüyorum,üþüyorum da;
aðlamýyorum sadece...


Sadece varým.
bir kütle ayaklanmýþ geziyor ve seziyor.
toprak konuþuyor ve susuyor.
Ýnsanýn Allah hali
Allahýn insan hali
ayan beyan herþey
herþey görür ve duyar
herkes kör ve saðýr
sus artýk yorma kendimi
Kendini duymayan sensin
sesin duvarlarýna çarpýp çarpýp ayný týnýda çalýyor naðmesini
sus ve uzatma heyulaný gölgelere

sus ve uydurma ilahlarýný sanýlarýna

susa dur!

söyleyeceðim sana kim olduðumu susarsan,
eðer beni susarsan duyarsýn sesimi diyorsun...


sesin öyle sesime benziyor ki duyamýyorum
sessizliðin içime büyürken

’Duy’ diyorum, ’Duy artýk’

tekmeliyorum annemi karnýnýn derinlerinden
can alýyorum,can oluyorum
ve tekmeliyorum kendimi göbek baðýmdan



avuçlarýma gülümsemesi düþüyor
minicik elleri,ýþýl ýþýl gözleri
benden yokluðun nefesi doðuyor
kucaklýyorum.

’Nereden geldim böyle?’ diyorum

gülümsüyor ’Dinle’ diyor
gözlüklerini düzeltip okuduðu yerden devam ediyor kitabýna...







Sosyal Medyada Paylaşın: