EFÝL…
Efil efil eserdi Elif
Lal kalmýþ uzun boylu bir hayal geçerdi lakin kýyýmdan
Ýnceden geceye BÝR LA notanýn baþýnda
Ferhat gelip uzansa su yolunda þarkýlar donardý….
Can akmýþ ÜLFET’indeki yürek memleketine
Ýnceden bir sýnýrdýr içimdeki
Ne yapsam hangi yöne dönsem Elif(’la) baþlar adýmlarýmda
Ellerim yangýndan düþen yýldýzlarý toplamakta
Parkamda delik deþik mektuplar bir de o deli çýðlýklar….
Sýrtýmýz topraða hasret
Ýçerimizde ta derinden mahpusluk
Hangi vakit avluya çýksa düþüncelerimiz
Beslediðimiz güvercinleri emanet ederdik göðe…
Ki senin yüzün özgürlük kadar saklý rüyamda
Paslý parmaklýklar ve derin sevdalar
Þimdi ansýzýn bir görüþ günü gelsen
Uzatýp elimi dokunsam tellerden öteye düþlerine
Bir bilsen kaç yýl daha uyutur bu ruhumu
Ah rüzgarlý bir kýrlangýç olup duysam sesini
Bu ulu duvarlarý bu kadar mabedim yapmazdým…
Belki sen de seversin kim bilir fesleðenlerin gün yüzündeki hallerini…
Þimdilerde mülteci yüreðim þiirlere
Prangalý sonbaharlar açýyorken durmadan bir yanýmda
Yüreðim nedense açmamýþ þafaklara yaslanýr oldu son zamanlar
Paslandýkça kirpiklerim
Ah bir bir yaðsa yaðmur
Elif elif
Ellerim havada dudaðým sýrýlsýklam
Dualarým görüþ günlerine
Hafta sonlarý eylüllerim…
Sen bir güvercin olsan girsen penceremden
Ben senle baþlasam Elif gibi kutsal
Toprak kadar kokulu aðaçlar
Küçük sehpalar almadan ayaklarýmý
Bir kelebek olup konsan düþmeden son yapraðýma….