meçhul önsöz

kehkeþan gözlerini göremeyen pire
kimsin sen?
remilgah avuç içlerine çark kurmuþ korkuluklardýr
tamamlanmamýþ bir hikaye buldum çiçek bozuðu bir anýmda
atýlmýþ düðümlerin ilmeðine canýný geçirirken gördüm

kanatlarý kehanet okunan kelebeklerin izbesi
o perde hep aralý olmalý,
suya bakar gibi göster yüzünü

bir bulut mesafesi kalsýn aðzýnda esen gri rüzgar kadar
bir aðaç meselesi aramýzdaki
bir mavi meselesi þiire serdiðimiz yürek

içinde baþsýz sonsuz merdivenler düþünüyorum
Tatlyusten sen misin ben miyim?
þu bir gerçek benim ruhumun desenleri senin yüzünde
benim aðzýmdaki býçak senin dilinde hattat
peçesi yýrtýlmýþ gerçekleri güneþe tut

bu Kasým sigasýdýr uyandýran kirpiklerde giyotin rengi
kendimi bir yaðmur sabahý gökyüzüne kapatmýþtým
sonra her doðuranla doðuruldum
ve öldüm. kuþlarýn susuþlarý canýmý yakýyor, anlamalýsýn

benim gözlerim iki kahverengi sandýk
iki girye feþan ayna
yanmýþ kelebekleri diriltebilir gözlerindeki painite
bilmelisin

kýrmýzý bir þey var içimde,
dýþýma dýþýma sýçramaya çalýþan
göðüs kafesimi zorlayan siyah nefesim ve ellerimde gülüþ lekesi

bir þarký tenimizin tuvaline papatyalar çizerken düþünüyorum
kim düþürmüþtü o hikayeyi
þimdi kalemimde meçhul bir önsöz


Kasým 2013...












Sosyal Medyada Paylaşın: