tensel iç güdülerin soluklandýðý bu haz istasyonunda toplumsal karmaþanýn bacak aralarýndan gülücük atar bize devlet herkesin kendi vicdanýný sýrtlayamadýðý bu hengamede kalbime iyi bak sevgili içinde sen varsýn bu uçsuz bucaksýz çirkef çukurunda kendine hep geç kalýyor insan ezi(l)di inanç hurafe çöplüðünde çoktan tanrýnýn ölüm arenasýnda can telaþý insan eti yiyen canilerin dünyasýnda müphem sancýlar imparatorluðunu yýkalým ve gül-yüzünü umuda boyayalým sevgilim korkuyorum dünyada bu kadar zulüm varken seni doyasýya sevemem
uzanýp göðün mavi atlasýna sana bir ülkenin kalbini sunacakken uyandýrdým sanrý padiþahýný göðün kapalý kapýlarý ardýndan cennete baktým
sonra herkes çekildi kuytu karanlýðýna bir ben kaldým kýrýk yüzümle birde kan/sýzdýran politika þov’alyeleri kiþi baþýna düþen kurþun miktarýný tartýþýyordu haince sinsice
bu bayram fazla uzamýþ sakallarýmla kabaran egomu kurban ettim devlete döndüm aynadaki yüzüme bu adam ben miyim kimliðim neden okunmuyor yüzümde
Kül karasý Sosyal Medyada Paylaşın:
lirikyalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.