ah şu yüreğime saplanan insanlık tohumu

’savaþ bitecek ve ben þiirime geri döneceðim’

Metin Akdeniz ve Kobané halkýna



o’ndan geriye saymaya baþladýk kýrýk kemiklerimizi
avuçlarýmýzda biriktirip kan tortusunu
bakire ölümler peydahladýk aðzýmýzýn uçkurunda
lal fýsýltýlarla öperken ölümün kokusunu rüzgar
kin sessizliðinde boðulduk
bu sessizlik insaný boðuyor mamoste

aklýmýza vakitsiz düþünce kürt kanamalý mazi
çaput baðlayýp dilimizin suskun þeceresine
al zýlgýtlar savurduk tanrýya, annelerin koro sesleriyle
düþsel avuntu imparatorluðunda kaçak dövüþtürülen
’kukla gerillalarýn ’kýlýç sesleriyle inlerken yer ve gök
kül ile kul arasýnda harcanýyordu insanoðlu
eylül’ün sararttýðý namert inleyiþler senfonisi
buruk bir þarký çalýyordu yine
-ruhunuzu rutubetten koruyun- diyordu annem
biz hala uyuyorduk mamoste

ah þu yüreðime saplanan insanlýk tohumu
geçici ten seviþme seanslarýndan g/usulsüz peydahlanan nifak zerresi
ah alnýma çizilin sýnýr tabusu
kangren düþünce çukurunda kanarken orta doðu
bütün kadýnlar birer aðlama duvarý kesilir

uyan mamoste uyan
ölümün namlusuna sürüp gökkuþaðýn tüm renklerini
bütün tanrýlarý öldürelim
Ýbrahim edasýyla

Kül Karasý
Sosyal Medyada Paylaşın: