hayat zaten bir kovolamacadýr
bir hengame bir keþmekeþlik
sevgi çemberi daralýr günden güne
kaçan hep kovalanýr ya nedense
bir gözü olsa da sende
aradýðýný bulduðuna inandýðýn anda
kayar gider ellerinin arasýndan
baka kalýrsýn arkasýndan
ellerinin sýcaklýðýnýn izi kalýr
sadece avuçlarýnda birde gözleri gözlerinde
kapanýr göz kapaklarýn
gözlerin sanki uykuyla küs
deðiþir gökyüzünün rengi çalar kýzýla
her gün batýmýnda oluruz o aðacýn altýnda
kesiþir gözlerimiz ufuk çizgisinde
tek vucut olurduk ellerimiz birleþtiðinde
sen aðlamak isteyip de
aðlayamamanýn ne demek olduðunu bilir misin
düðümlendiðinde hýçkýrýklar boðazýna
kendini boþlukta hissedersin
tuttuðun dallar kýrýlacak gibi olur
bir suçlu aranýr ya böyle zamanlarda
toz konduramazsýn kendine
vermek istersin cezaný yaparsýn muhasebeni
aklýn firar etmiþ çoktan terketmiþtir seni
yüreðinin son çýrpýnýþlarýdýr bunlar
söyle durulur mu denizler dalgalanmadan
yaþam geçiyor bak hiç anlamadan
aþk ateþi bacayý bir kere sarmaya görsün
sevildiðini anlayamazsýn yanmadan yüreðin ...
Refik
07.10.2014
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.