Veda...
Yokluðunda her gece gökyüzünde bir yýldýza adýný verdim...
Öyle güzel parlýyordu ki ...
Saatlerce karþýmda sen varmýþsýn gibi konuþuyordum...
Her güzel cümlemde sanki bana göz kýrpýyordu ...
Sana olan hasretimi anlattýkcada ýþýltýsýný kaybediyordu...
Benimle seviniyor benimle üzülüyordu ...
Ve böylece yýllar geçti...
Ben sensiz yaþlandým sen de bensiz...
Þimdi gökyüzündeki yýldýzlarý seçemiyorum...
Senli hayaller kuramýyorum...
Her þey için çok geç artýk...
Zamanýn acýmasýzlýðýna yenik düþen yüreðim yorgun...
Sensizliðin bedelini ödeyen bedenim bitkin...
Eðer son kez bir þeyler söylemek istersen gökyüzüne bak ...
Ýþte ordayým...
Geçte olsa bana olan sevgini anlat ...
Anlat ki sevildiðimi , özlendiðimi bileyim...
Bileyim ki huzur içinde gideyim...
Meltem yýldýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.