Dökülen bir yaprak görürsem Hazaný hatýrlarým birden Senin hüzünlü gözlerinden Ürkek o sesinden Yokluðu hatýrlarým aniden Son gülen gözleri baharýn...
Kor güneþ yakmýþ bedenini Kýzaran ellerin O tatlý dillerin Kor alev olur duygularým Son lezzetinde yazlarým artýk Gözlerim ýslanýr ne fayda Yokluðunda bakarým hayallerine Bir sonbahar damlasýnda gizlisin Umutlarýmýn son beklentisi gibi...
Her taraf sessiz ve umursamaz Belirsiz rüzgarlar Bazen kýzgýn bir Güneþ Yakar sükûneti Bu son yazýn iþareti Ýçinde sonbaharýn gizemli þerbeti Soyunmaya baþlar aðaçlar Kuruyan umut dallarý Karýncalar toplar son kýrýntýlarý Altýn sarýsý ve kor yapraklarý Bir veda yemeði gibi doldu etrafýmýz Sere serpe ýslak nemli sokaklarda Son gülen gözleri artýk baharýn...
Gelsin kýþýn bereketi Yaðmur dolu günlerim Bizim tek umudumuz Destelenir yastýk misali Topraðýn hoþ kokusu sinmiþ içimize Kýþlýklar yeterince konmuþ serin odalarýna Geldik artýk Ekim ayýna
’Son gülen gözleri baharýn’
Behçet Bük 557/1.10.014
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.