//Her baþlangýcýn sonu mutlaka vardýr//
Fýrtýnalarla boðuþtum alabora olmadým dimdik ayaktayým
Yarýnlara kalanlar sadece yanýltýcý umutlar
Ömrümüzü bitiren
Saatin tik tak sesleri
Ve rüzgârda savrulup giden takvim yapraklarý
Taze, unutulmaz hatýralar da barýndýrsa
Yüreðim tarumar olmuþ
Ve…
Eylül…
Bitti bitecek iþte…
Eylül hazan ayý
Kehribar sarýsýna kaçmýþ
Hüznün rengârenk tonlarýyla girer gönüllere
Soru iþaretleriyle dolu
Noktalama iþaretleri hakimdir benliðinde.
Yazdan kalan bir gün
Kýþý hatýrlatan kanýma girdiðin sýcak dürtüler
Tüm bedenimdeki dengeleri alt üst ederken
Zemheri ayazýnda sýmsýcak yüreðinle geldiðin gibi
Geldi ve
Gitti gidecek
Eylül…
Nede olsa adý eylüldü
Týrnak içine almýþtým adýný “sevda”
Þiirlerimde dizelerime sevgiyle baþladým
Akýbetimiz ne olacaktý, tamamlayamadým
Sen, hep düþlerini fýsýldadýn
Ve inadýna kaçtýn,
Hem de hiç zaman bile kaybetmedin…
Kalemim seni yazar oldu,
Ama yüreðim gibi, öznesi olmayan cümlelerim de yorgundu
Hep hüzne boðdu
Ne de olsa
Adý…
Eylüldü…
Doðaldýr, zamanýydý, mevsimiydi
Ona sadece hüzün yakýþýr
Zamansýz da deðildi hiç bir þey
Yapraklarýn dökülmesi
Ya da
Benim daðýlmam!
Hepsinin tam zamanýydý.
Ve yaðmurlar esir alýr,
Toprak ýslandýkça, ýlýk ýlýk
Kokusu geldikçe
Düþersin gönüllere…
O zemheri ayazýnda ki sýcak sabaha inat
Yeni yetme sevdalara nispet edercesine
Eylül de bitti…
Ýþte benim kaderim,
Yoldaþým olur her daim hüzün
“Ýyi ki varsýn” dese de
Fiilen varlýðý olmasa da
Sevdasý yüreðime kazýnsa da
Yokluðunda ki acýlarla
Ben senin
Hüzün benim yolumda…
Ve bitti
Eylül…
Mustafa KARAAHMETOÐLU
28.09.2014