Selâm o ölümlüyü öldüren ölüme! O ki mürekkep gibi kalemin ucunda, Yazýmý bir ömür ve bir emir! Zaman düþman, kemiðim býçaðý kemirir, Hakkýyla sabretmek saadetine varabilsem, Kendine mektup yazamýyor ki insan, Konuþamýyorum ölümle, sadece yaþamak bana düþen, Düþüyorum düþlerden, Geçmiþ hatrýma gelmeyen koca bir nisyân! Yaþamak sana ne aðýr yük ey koca hamal insan! Boðuluyor en havalý mevsimde rüzgâr, Hangi gökyüzüne aidiz bilmiyorum, Hangi gözle baksam, göremiyorum. Bir yarým kalmýþlýk hep hayat, Diðer yarýsý ölüm, Kapanýyor perde, tamamlanýyor son bölüm, Meðer ne kolaymýþ fikr-i ölüm!
Sosyal Medyada Paylaşın:
sahibininsesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.