ADA

Ýnsanýn

kendi baþýna kalacaðý

bir adasý olmalý.

Kaplumbaða gibi taþýnýlan yükler,

umarsýz sevgiler,

ümitsiz bekleyiþler

aðýr geldiði zaman

sýðýnacaðý bir adaya koþmalý….

Kendi düþüncelerini sarmalayan,

ruhun ajitasyonu ile birleþen

içindeki anarþiyi yücelten

bir yer olmalý burasý...

misafir de sen olmalýsýn

ev sahibisi de

kapýlar içerden kilitli olmalý…..

Kimselerin girmesine

izin vermemelisin,

korumalýsýn ….

Sanki

zamanýn

çekmecesini aralarcasýna

sanki

içerdeki bir hazineyi

korumak istercesine….

Sonra;

barýþmalýsýn

aynadaki yüzünle,

o

her biri

geçmiþinin izleri olan

çizgilerinle…

Ve

boðuþmalýsýn keþkelerinle…

kurmalýsýn

yüce mahkemeni

suçlusu da sen olmalýsýn

yargýcý da

Kýsýr döngü geçmiþten

sana

arta kalan þeyleri

kendi

denizlerinde boðulan

akýntýlara býrakmalýsýn….

Dönüp bakmamalýsýn

ardýna

“yaþadýklarým

yaþayacaklarým içinde

mola verdiðim bir durak”

demelisin….
Ýþte böyle bir adada

kendi ruhunu yenileyerek

beyin doðumunu da gerçekleþtirmelisin….

Sonra doðmalýsýn

gebe kalmýþ düþlerine…….

Nasýl sa ümit en son terk edendir

diyerek deðil

umut en son kötülüktür diye…..

Çünkü

ne kadar umut edersen

yaþadýðýn iþkenceler de

o kadar geniþler uzar.

O yüzden

“Vezir gambitine karþý verilecek yeni bir karþýlýk”

olmalý felsefen........

yaþadýklarýna inat….

Varsýn

seni anlamasýnlar,

egosuna sýðýnmýþ

kendi farkýndalýðýndan

uzak desinler…..

sen bilirsin

yaþadýklarýný…

eski flörtün olan

geçmiþinin izlerini…….

Sitilize yaþamý koyultarak,

daða taþa çarpmadan

köprüler geçilebiliyor mu?

Yaþamý,kendi benliðimizi

ince bir özeleþtiri süzgecinden

geçirebiliyormuyuz.?

Sahi…..

kendimizi tanýyacak kadar

cesaretimiz var mý?

Benim var………

___Gizemm
Sosyal Medyada Paylaşın: