PEYGAMBER' E (SAV) MEKTUP....

Ey Sevgili Efendim (sav)

Bilmem kaç bahar, kaç sonbahar geçti
o dýrahþan çehreni görmeyeli,
o zarafet timsali nur cemalini, o alýmlý halini.
Kim bilir hangi halet-i ruhiyen ile seni hissetmeyeli.
Kaç asýr geçti, kim bilir….

Benekli sýrtlan gibiyim,
vahþilik sarmýþ ruhumu,
katran gecelerdeki sessiz çýðlýklarýn her bir çýðlýk sesine
ram olmuþum sensiz gecen her gecemde.
Sessizliðe bürünmüþüm
yokluðunun o alev samaný gibi gökleri kaplayan ince,
hassas ve tannan sesinde.

Kulaklarým çýnlýyor bak,
acep ne zaman bitecek bu ayrýlýk,
ne zaman son bulacak nemrudun gaddarca hükümranlýðý,
ne zaman sönecek içimde
kendimle baþ baþa kalmýþlýðýmda yanan Mecusi ateþ.
Ne zaman.

Bir sabah esintisiydin,
öyle der öyle hitap ederdim de;
büyük bir tevazu örneði sergileyerekten kör ve daðýnýk halime,
utanmadan, sýkýlmadan üfül üfül huzur estirirdin de
sýkýlganlýðýný belli etmezdin.

Lal kesilen ve anlaþýlamayan,
lisaný bozuk, hitabeti sönmüþ ve yabancýlaþmýþ,
kömür karasý gönül dilime tercüman olur,
söyleyemediklerimi de;
ötelerden inen o Hz. Meryem’ in yemek sofrasýndaki
etrafý Þehid kokusu saran cennetvari
inci mercan diziliþler gibi dile getirir,
heyecanýmý keserdin.

Her bir gün,
yeni bir bahar müjdecisi olurdu benim için.
Geçmiþin izlerini silmeye de gücün yeter, bilirim,
öyle ise Ey Sevgili,
bir kez daha gelir misin.

Taa uzaklardan gelen,
gözyaþlarýmla ýslanan,
dilimde vird-i zeban olan
ve isminle müsemma bir hayat yaþayan
ve yaþatan aþkýn ile ihya eyle þu fakiri,
ýssýz çöldeki kaktüs bile haline razý iken,
sensizlikten kaktüsteki canlarý yakan ama
rahmet nazarýyla vazifesini hakkýyla ifa eden
iðne olmaya bile korkan þu Kýtmir’ e
bir sesleniversen,
Yeniden seslenir misin.

Þu neþeli görünen ama hüzün kokan çehreler,
yangýn yerine döndü,
ne beyaz ne de siyah, beniz sapsarý.
Sana yazýlan her bir kelamýn rengi kendinden kanatlý ama;
kolum kanadým kýrýk þimdi. Ý
çimde bir yetim aðlarken,
o yetim; baþýný bir kayaya yaslamýþken,
kaya da ihtizaza gelip nerede Efendim (sav) diye
olanca gücü ve hiddetiyle kalbimi sarsarken;
neredesin sevgili,
yeniden ses verir misin.

Renkler kuþaðýnda cývýl cývýl görünen þehir;
viran ve metruk,
odam cehennem karanlýðýný andýran bir zifiri sanki.
Katre katre kan damlýyor içi boþ sine’me.
Hani güllük, gülistanlýktý baðýstaným,
hani þerha þerha düþerdi her bir yaðmur tanesi,
hani Ýrem baðlarýný resmederdi gamzelerin,
cennete müþtak hale getirirdi mahur gözlerin,
tesiri hale üzerimde,
gitti sakýn zannetme.

Nisan ayýnýn kar beyaz günlerinde
dünyaya merhaba denilmiþti
o en derin saf ve temiz halinle.
Zemheri soðuk Þubat ayýnýn esintisi,
içimde kor halinde uyuyan prensi uyandýrmaya gücü yetmiþti de,
tavus kuþunun rengarenk bitki örtüsünü anýmsatan
sensizliðe alýþkýn olmayan gül bahçem,
soluduðun o enfes kokun ile
kýrmýzýya çalýnmýþtý.

Hani nerdesin, ne zaman geleceksin diye
sesim kýsýk gittin gideli.
Kolsuz, bacaksýz, dilsiz kör sinekleri,
Ýskender diye büyüttüm hülyalarýmda,
her gelen kafileye seni sordum görme aþkýyla.
Þimdi, benim kolum ve kanadým kýrýk.
Bakýþlarým buðulu ama
yaðmur yaðdýrýr bu buðulu halim bütün aþýklara.

Hangi þehri feth etsem,
yine bir þeyler eksik kalýyor bende.
Muhteþem bir asýr denilse de asrýmýza,
yokluðun ne de çabuk hissettirildi
akan bütün kan damarlarýmda.
Oluk oluk seni soluklarken,
caddeler yol verir ayaklarýný benimle bastýðýn
o kaldýrým taþlarýnýn
kum tanelerinden.

Ne þiirler tam, ne de kalem.
Kalem þiire hasret, þiir gül cemaline.
Benim Bahar ne zaman dersen,
hiç Baharý yaþamadým ki.
Tam sazýn bam teline dokunduðum anda,
bir karanlýk þer odaðý çýkageldi bozdu son anda.

Nasýl dayansýn ki bu yürek,
nasýl yaþasýn bu fakir…
Dilemmayým kapýnda,
bir gedayým kapýnýn eþiðinde.
Sürme sürdüðün kapýnýn tokmaðýna vuruyorum
an be an, ama nafile…
Bakýþlarým ise, bulunduðun þehirde.
Aziz bildim senin tahtýný,
kýskandým benden ayrý geçen bütün zamanýný.
Ama yandým Efendim (sav)
namýnýn olmadýðý her bir sokaðý.

Kelam burada son buldu,
hüzün bürüdü dört bir yanýmý.
Ama isminle baki þu fakirin kalbi.
Kalp sende emanetse þayet, iyi bak emanete.
Sakýn kalbime;
halel getirme…..

Esenlikle…

19.02.2014


Sosyal Medyada Paylaşın: