HİÇ DURMADAN AĞLA....

Ey Sevgili,
Ey Sevgililer Sevgilisi, gönlümün Fatih’i;
Ruhumu aydýnlatan adýnla,
Cennetin yamaçlarýnda gezindiðim Sevgili;

Kadem bastýn yine þu fakir gönül tahtýma,
Efendim, Sultaným;
Safa geldin, Safalar getirdin, esenlik verdin
Sensizlikten kuruyan kalbim,
Çatlayan dudaklarým; senin tahtýndýr
Ve senin tahtýn ki;
Bütün kâinattýr.

Ben hata ve kusur iþledim,
Bildiðim ve bilemediðim her neresi varsa
Amma yerin altýnda, amma yerin üstünde
Tahtýný kurmaktan,
Yenik düþtü her bir yerim.
Ve bende artýk böyle diyeceðim,
Ama sen; SULTAN oldun hep gecelerimde,
Sultanlýk yaptýn;
Amansýz ve vurdumduymaz
Asiliðe, bürünüþ hallerimde.

Bir baht-ý karayým, bir dilenci ve geda suretinde
Yüz sürdüm, tokmaðýný çalýyorum;
Senin;
O Þefaat esintilerinin bulunduðu
Kapýnýn eþiðine.

Bir imkân daha ver ne olur ….
Bir imkân daha ver ki;
Þu âlemin, en kör ve zifiri karanlýk noktalarýnda
Senin için yeni tahtlar kurayým,
Ne kadar renk cümbüþü varsa yeryüzünde
Tüm renklerin en beyazýnda
Sine’mi, taht gibi sereyim yere,
Gelip geçenler, ÇÝÐNESÝN GEÇSÝNLER
Ama ne olur, sonunda da yine
SEN GEL.

Bastýðýn her bir yer için
Bu bir Zühre Kokusudur diye koklayayým
Koklayýp;
Beyaz Zambaklarýn, yeni bir bahar muþtusuyla açýþý gibi
Burnumun:
Direðini sýzlatayým.

Ey Sevgililer Sevgilisi;
Baðýþla, affeyle beni.
Yangýn var bak içimde,
Bugün yardým günüdür,
Ey yer ve gök ehlinin sessiz sakinleri,
Tulumbalar alýnsýn, yýrtýlsýn perdeler
Bulutlar ayrýlsýn iki yana, HAYDÝ;
Yetiþin ne olur Allah aþkýna
Yangýn var,
Söndürün alevlerimi.
Bir Yýldýz daha kaybolacak,
Þaha kalkmýþ o kutlu Ruh devrilecek,
Atýlan gönül tohumlarý sarsýntýda
Duymuyor musunuz ey Ýnsanlýk
Bilinmeyenler Ordusu
Bizi çaðýrmakta.

Heyecaným; týpký ilkler ve ilk günkü gibi
Senden gayrýsýna eðilmek nedir bilmeyen belimi
Baþkasýna, baþkalarýna, iki büklüm ne olur Rabbim
Eðdirme.

Ey Âdemoðlu;

Bana, okyanuslardan esip gelen o bulutlardan
Bir daha; sakýn bahsetme.
Ben çok gördüm,
Onlar; yalnýz topraðý ýslatýr,
Bana gönülleri ýslatacak bulutlardan bahset,
Bahset ki kalbim çok yaralý,
Bahset ki baðrým yanýk,
Derdim Sen, dermaným da Sen,
Bir baþkasýnýn dermaný da nedir.
Dertli gönlüm;
SEN, SEN diye çaðlarken.

Aðla Murat aðla,
HÝÇ DURMADAN AÐLA ….
Aðla ki; gözyaþlarýn coþsun ve çaðlayanlara karýþsýn.
Gözyaþý damlalarýndan oluþsun deryalar,
Ve buharlaþýp; göðün zirvesinde noktalansýn.
Arþ; titresin ve sarsýlsýn,
Halime nigehban Rabbim de, þu Kýtmir’ e seslenerek;
O bulut da ne istiyor benden?
Ve olur da hani belki bir gün,
O ses gelir, bir güvercin kalbi gibi atan kalbime uyanýrsa
Yaralý, hicranlý gönlüme ulaþýrsa
Þu günahkâr baþýmý öne eðerek diyeyim ki
Katre katre gözyaþlarýmdan cem eden bulutlarýn
Sana hani þu Kýtmir’ in;
Geceleri sessiz ve tenha bir köþede,
Ýçin için günahlarýna aðladýðý,
Gözyaþlarýnýn haykýrýþý ve
Ýkramýdýr diyeyim.

Sözlerim seni anlatmaktan bizar ve yoksun bir halde,
Sözlerim, isminin namýyla, deðer ifade etmekte;
Senin o eþsiz ve heybetli þan’ ýn;
Þu fakire, kendi iç âleminden sana olan hissiyatýný
Dizelere dökebilme cesareti vermekte
Ve bu sözleriyle de bir nebze ötelerde
Þefaatine; nail olabilme derdinde.

Cürmüm, o kadar zirve yapmýþ ki,
Sanki huzuruna çýkmadan evvel,
Habibinin, sadýk dostlarýna beyan buyurduðun gibi
Ve bir hak dostunun da dediði gibi derim bende.

“Rabbim ben ölünce yaksýnlar,
Kemiklerimi havanda döverek ezsinler,
Sonra rüzgarlý bir günde bu tozun
Yarýsýný karaya, yarýsýný denize atsýnlar,
Ve Rabbim meleklerine emir buyurarak
Daðýttýðýn tozlarý topla desin,
Rüzgar tozlarýmý toplasýn ve
Ýlahi huzuruna getirsin,

Sen sorarsan ki kulum ne ile geldin kapýma
“SENDEN HAYA ETTÝÐÝM ÝÇÝN.” diyeyim.

Ýþte þu anda bu satýrlarý yazarken,
Haya ikliminden yoksun ve sýnýrlarý zorlarken ,
El pençe divan duruyor huzurunda,
Secdelerimi uzatýyor, seccademi gözyaþlarýmla ýslatýyor,
Cevþenim ile, evrad-u ezkarýmla
Sana bir kez daha sesleniyor
Kendimce iniltilerimle bu da benim vasiyetim diyerek
Belki de
Bülbülün bu derdimi, kendince dile getirerek;

“ Ölünce, topraða gömsünler beni,
Çünkü ne kadar pislik atýlýrsa atýlsýn topraða,
Yine de filizlerini verir
Ve canlý tüm varlýklara ise
Senin; o güzel cümle enfes isimlerinin cilvelerinden bir nüve ’sini
Tezgâh açarcasýna çarþý pazarda,
Cihana sofraný serer ve
Buyurun! Benden,
Dilediðiniz kadar istifade edeceðiniz her þeyi alýn diye
Ýcazkarane beyan ettiðinden Rabbim;
Naaþýmý topraða verir vermez
Ne kadar, vahþilikte en ön saflarda hayvan varsa
Ölmeden çürümüþ cesedimi çýkartýp
Paramparça etsinler,
Ve kemiklerimi Sýrtlanlar kemirsin, midelerinde eritsin,
Geriye kalmasýn hiçbir eser,
Yok olsun adým dillerde,
Silinsin neyim varsa, silinsin her þeyim bütün kalplerde,
Unutulsun ismim ve namým,
Yok olunsun þu fani âlemde,
Huzuruna çýkma vakti gelince de
Ey günahý yeryüzündeki okyanuslardan bile daha çok olan Kýtmir!
Diye seslenince,
Buram buram terleyerek, köpekler gibi havlayarak,
Baþýmý yere koyup sürünerek geleyim huzuruna
Ve diyeyim ki;

Ey Sevgili Rabbim!
Vermiþ olduðun beden emanetini,
Nerede haram ve günah çukuru, orada onlarý heba ettim,
Verdiðin aklý haram ve günahlarla bezedim,
Utandým, hayâ ettim,
Ýki büklüm olmuþ, ezik bir vaziyetteyim,
Ama sen dilersen yine de bana KULUM de,
O da senin þanýndan, rahmetinin yansýmasýndandýr
Elimdeki belki en güzel diplomadýr,
Bilirim ki sen Rahman ve Rahimsin,
Ne kadar günah çukurunda yüzmüþsem de
Günahkâr dilimde hep ÝSMÝN vardý,
Zikrin, merhametin; ruhumu aydýnlatmýþ,
Baþkalarýna da zevkle anlatmýþtý.
Beni cehennemine de koysan,
Sende bilirsin ki,
Kendisine bile faydasý dokunmayan þu fakir,
Oradaki zebanilerin karþýsýna geçer
Ve bir sohbet halkasý içerisinde SEN’ in engin rahmetini anlatýr,
Günahlarý örten Settariyetinden bahsederim.
Ve Rabbim,
Sen bana KULUM dersen,
Ben daha baþka ne isteyeyim.
Kulum de sen bana Rabbim.
Kulum de Ne olur.
O senin þanýndandýr.
Ben ki yine; rahmetinden asla ümidimi kesmedim.

Ey Sevgili;

Böyle sýradan cümlelerle senden el- e’man dilemek
Ve seni bir nebze anlatmak ve dile getirmek
Böyle olmazdý, olamazdý ama
Cehaletim üstün geldi yine.
Sen yine de bana Rahmet hazinelerinden bir hazine olan Af’fýný,
Þu mücrimin gönlüne
Ýsminle, namýnla, þanýnla üfül üfül estir
Ve kalbime nakþeyle.
Katre katre temas etse de rayihalar
Bulaþýr belki cismaniyetime.

Ey Sevgili;
Beni, cümle Ümmet-i Muhammedî, seni sevenleri
Rahmetinle baðýþla.
Cürmüm ile geldim, utanma, sýkýlma nedir bilmeden sana ama
Bu sözlerim inþallah o yüce katýnda
Makbul ve kabul ola.


15 TEMMUZ 2014

Sosyal Medyada Paylaşın: