SEN; SEN OL....

Sen; memba ol; aydýnlýk mevkiinde
Bekle, nazenin kaynaðýnda hele;
Gelmeyen, gelmesin.

Gözleri kamaþtýran güneþ ol,
Iþýklarýnla sinelere gir,
Hüzmelerinden yararlanmayanlar
Boþver, yararlanmasýn.

Çýnar gibi olmaya bak,
Çevrene, o enfes gölgeni salýver
O gölgeye sýðýnmayan, sýðýnmasýn.

Sen; sabahýn lezzetini taþýyan
Çam kozalaklarý gibi ol,
Çatlayýnca, salýversin ÇAM kokusunu
Zaferan niyetine sürsün Hüd Hüd Kuþlarý
Adanmýþ adaklarýnýn üzerine, edeplice
Ve tohumlarýn
Þerha þerha uzansýn salkým halinde,
Tatmayan tatmasýn,
Almayan, almasýn.

Sen; Güle meftun BÜLBÜL oluver,
Her dem Gül ile hemhal olmak için
Âþýk maþuk ile sarmaþ dolaþ ise
Sende maþukuna þakýyýver,
Varsýn hicranlý naðmelerini
Çaðýrdýðýn, o uzaktan seyre dalan
Mahur gözlerindeki ýþýltýnýn kaynaðýný
Maþukun deðil de
Baþkalarý sürünsün,
Hayâsýzsa, baþkalarý kullansýn.

Ama yine de; Sen SEN ol
“SEN” ol ki; ümitsizliðe deðil
Yarýnýn aydýnlýk dünyasýna ateþ taþý,
Yak bütün gönülleri,
Kalmasýn kâinatta bir mahzun gönül,
Denizlerin kumlarý,
Yaðmurlarýn taneleri,
Mahlûkatýn soluklarý adedince,
O boynu bükük yetim kalpli garipler
Duysunlar, Verdi desinler, SEN’ i görsünler.



05.Eylül.2014/Bursa


Sosyal Medyada Paylaşın: