BUSE...
Ölüm aktý
Çeþme baþýnda hayat
Dýþarýda Eylül sonralý kasým
Aktý ömür…
Niyazi’nin sýrtýnda küfe
Çocuklarýn ellerinde çamurdan oyuncak
Yýllarýn matemi sinmiþ takvime
Yerler kadar sarý yüzler…
Kýrmýzý otobüsler
En hýzlý metrolar
Ýki dakika her durak
Yaþamak ve solmak…
Daha varken duraklara
Toprak kokmalý kaldýrým
Sarýldýðým insan tazelenmeli
Ýki dileklik tek yýldýzlý…
Gece etmeli sohbetini gündüzle
Uyanýrken tüm musluklar
Akmalý yaþam
Açýlýrken dýþarýya kapýlar
Pencereler rüzgara emanet ve hür…
Herkes iki kez seviþmeli nefesiyle
Her uyandýðýnda yastýðýndaki baharla
Üç kelime býrakýp günlüðüne
Ben de yaþadým arkamda parkam kadar sýcak
Diyebilmek taþ duvarlý sokaklarýn gerisine…
Ben geldim sevdim yaþadým
Ölmeden bilerek yitirdim
Sevda rüzgarý geçtiðin de anladým
Gerçek aþkýn iki kiþilikten daha fazla olduðunu …
Dünya ve öpüþmek ve insanlar
Bir buse býrakmalýyým camlara yaþadýðýmýn sýrdaþý
Dökerse de açarsa da bahar
Ben seni sevdiðim kadar düþünmeliyim evreni…