"bazen yýldýzlarý süpürürsün , farkýnda olmadan güneþ kucaðýndadýr, bilemezsin bir çocuk gözlerine bakar arkan dönüktür ciðerinde kuruludur orkestra , duymazsýn koca bir sevdadýr yaþamakta olduðun , anlamazsýn uçar gider , koþsan da tutamazsýn"
william shakespeare
Ve bizim sevdalarýmýz böyle bir þey mi?
Ýçimizde fýrtýnalar yarattý Yusuf. Züleyhalar düþledik hayalimizde. Onlar gibi sevmeyi denedik ama olmadý. Ne Mecnun gibi çöllerimiz, Ne Ferhat gibi daðlarýmýz var bizim. Leylalar, Þirinler mahkeme kapýlarýnda özgürlük ister oldu. Kerem ise, Aslý’dan þikayetçi. Arzu’da Kamber’den.
Ve bizim o kahrolasý gururumuz Vazgeçemediðimiz sevdamýz. Bizler sadece yýldýzlarla konuþup, Þafaklarla buluþuyoruz. Mehtapta dolaþmayý þarlatanlýk sayýp, Yalnýzlýðýmýzda üþüyoruz.
"Eylül" þiirlerimiz bile yok denecek kadar azaldý. Oysa ne güzeldir sonbahar, Tasalarýmýzý anlatmak için. Sarý sarý yapraklar gibi derdimizi dökmek varken, Yaðmurlara göz yaþlarýmýzý karýþtýrmak varken, Susmayý yeðliyoruz. Aðlayamýyoruz bile.
Kâinatý taciz edecek kadar uzaðýz sevgiden. Sevdalarý filmlerde yaþamak varken, Gözümüzü bir an ayýrýp da, Nasýl cüret ederiz ki sevmeye? Güneþi kucaðýnda ateþten top belleyenler. Nasýl yüzleþirler yaþamakla? Nasýl akar yürekleri güneþe?
Koca bir sevdadýr yaþadýðým. Evet belki artýk kocadým. Ama hep sevdim, hiç unutamadým. Deðdi mi bilmem? O kadar sevdim ama, kendimi ne Mecnun’la, ne Ferhatla Kýyaslayamadým. Eðer sevdiðim Leyla, ya da Þirin olabilseydi. Ya da ne bileyim Züleyha, O zaman belki Yusuf olurdu adým.
...derken yazdým iþte, döktüm içimi Eylül’e veda ederken
Þiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN Ýkibinondörteylülününsongünü/Güzelçamlý-Kuþadasý
Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.