Sonunda

Herkesin þer iþi kendine zarar,
Kiþi ettiðini yaþar sonunda.
Kim ki kuyu kazýp, desise kurar,
Kazdýðý kuyuya düþer sonunda.

Düþüp dünya ile tamaha, derde,
Yazýlan var mýdýr þaný mahþerde?
Hata kul iþidir, insan beþer de,
Tahamkâr her iþin þaþar sonunda.

Nadana ser ver de sýrrýný açma!
Muhannetin çeþmesinden su içme!
“Adam ne olacak” deyip de geçme,
En derin yaraný deþer sonunda.

Sakýn hürmet duyma kibirli baþa!
Önünde eðilip düþme telaþa!
Bir gün yaþasan da onurlu yaþa!
Azrail peþinden koþar sonunda.

Sabýr ve metanet olsun þiarýn,
Kim bilir ne olur akýbet yarýn,
Ahiret heybende ne ise varýn,
Sýrat kazanýnda piþer sonunda.

Mazlum yakasýndan tutan el olma!
Zalimi okþayýp öven dil olma!
Bir kara taþ ol da kötü yol olma!
Yol bile kötüyü boþar sonunda.

Kenara çýkma ki Hakk’ýn izinden,
Perdeyi kaldýrsýn gönül gözünden,
Hikmetler dökülsün her bir sözünden,
Aþka düþen gönül coþar sonunda.

Gelmez bu sözlerin arkasý ardý,
Tükenmez dünyanýn zahmeti derdi,
Akýbet mezardýr herkesin yurdu,
Çakýr kör gözlere þaþar sonunda.
Sosyal Medyada Paylaşın: