ki ben bir hasat mevsimi daha büyüyeceðim sana s’aðýr kalýrsan küs öleceðim bütün sabahlara
açýlan bir kucaðýn zamansýz kapanmasý gibiydi hayat bu öyle bir his ki aidiyet duygusunun olmadýðý
ýþýk hep en karanlýk yerinde duruyor þehrin ve damla hep olmadýk zamanda deðiyor topraða
bir hayaldi yazýlan mektuplarýn ucunda tüten bir de eylül kaldý aklýmýn izbelerinde saçlarýma dolaþýk aðzý yüzü yýrtýk bir resim týrnak ucu baðrýmý yýrtan iðne deliði ilmeðin geçmediði dahasý eskimiþ bir yama ömrümü boðan
düþün içinde olgunlaþan ateþti sen görmüyordun suya doymamýþ topraðýn çatlaklarýný nasýl kanýyordu yara kabuk tutunca içten içe
bir kent daha düþleyeceðim ikimiz için üzülme bilirsin ki senin için duruyor akan sular senin için daðlar devriliyor ovalar yeþeriyor ardý sýra bilirsin ki sen yoksan bir yaným noksan
hadi kaldýr baþýn yerden farz et o ben deðildim bu akþam giden
zamanýn durma noktasýydý inandým ve yandým sesim düþtü çýðlýk çýðlýða bir kuþ uçumu say ki düþ kurumu bu bað bozumu usandým
çünkü güncesizdi kayboluþlarým
Sosyal Medyada Paylaşın:
EPRÛ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.