Güneþin ýþýklarý saklanmýþ bugün. Denizse sessizce onun aksini bekliyor. Yaðmur alabildiðine yaðarken, Dað, taþ huzursuz. Simsiyah gök kapýmda. Nasýl bir þeyse þu ayrýlýk, Herkese her þeye kilitledim gönlümü, Yalnýzca seni düþünüyorum.
Ve iþte gece O bildiðimiz kara gecelerden bir tanesi. Bakalým "þafak ne zaman merhamet edecek" Çektiðim ýzdýraba. Biliyorum ki ben, Taþ kalpli deseler de ruhum senden baþkasýný sevmeyecek. Yalnýzca bir kadýný sevmekse taþ kalplilik Evet ben o zaman taþ kalpliyim.
Biliyorum ki ben, Senin sevgini tattýðým andan beri, Sana aitim. Senin dýþýnda hiç bir þeye sahip deðilim. Bitmeyen ezalar çeksem de, Sonsuz cezalar versen de, Seni sevmekten vazgeçmeyeceðim.
Us’um da Senin derin ve siyah gözlerine, Geceler karasý gözlerine, Yaðmur yaðarken. Ne mutlu insanlar vardýr kim bilir þimdi? Sen bilirsin ya, Ben herkesin mutlu olmasýný isterim. Daha yeþil aðaçlar, Daha kýzýl güller isterim. Kendi hesabýma ise her þeyden vazgeçtim. Her þeyden vazgeçerim. Bir tek senden vazgeçemedim.
Bu gece üç yýldýrým düþtü yaðmurda. Birisi aklýma, Birisi yüreðime, Sonuncusuysa þiire. Dumanlar yükseldi birden gökyüzüne. Sonra çiçek oldular. Aðýt oldular. Ve kuþ olup uçtular yine. Bekle bir gün gelecek, Varacaklar sevgine...
Þiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.