aþk yalnýzlýðý severmiþ en çok yalnýzken kanarmýþ çünkü
baðlayan kabuklar yalnýzken sökülürmüþ týrnakla kan olurmuþ, irin olurmuþ akar dururmuþ kuruyan bir dereye dönene dek
gözyaþý merhemiymiþ yaraya damladýkça tuzlu dudaklarýyla yorulurmuþ akmaktan dere kenarlarý uçurumun yamaçlarý gibi usul usul çalý çýrpý dolarmýþ yeniden kabuk baðlarmýþ ay ýþýðý vurana kadar.
iþte bu yüzdenmiþ yalnýzlýk söyletirmiþ gönlümü eski bir tamburun kýrýk teline asýlýr da her figaný þarký gibi kulaðýmý çýnlatýrmýþ yâr adý bir kez daha gözlerimden süzülür de elime düþen gözyaþý fikrini þaþýrýrmýþ..
hasret rüzgârlarý yüzümde oynaþýrken ben gözlerim kapalý özlemlere sýkýca sarýlmak kayan bir yýldýz gibi iz býrakarak karanlýklarda "yarin gönlüne otað kurmak isiyorum" dedikçe aþk þaha kalkar dörtnala yârin kapýsýna varýrmýþ yâr derin uykudaysa kulaðýna adýmý býrakýr usulca sývýþýrmýþ geldiði yoldan.
o yüzden yürüdüðüm yollarda izlerim kayýp ben mi beceremedim yoksa geldiðim yollar mý kuruydu çok.
yârin hiç uyanmamasý aþkýn müziði ile benim alnýma sürülen lekeymiþ.
ektiðim her koku daðýldý, kayboldu rüzgârlarda dikenler sardý etrafý arada yetiþen böðürtlenleri koparmaya kalksam elim kýrmýzýnýn en koyusu kanýmla varýyorum ancak tadýna
ne oluyor diye soruyorum karþýlýksýz aþk diyorlar adýna.
’’aþk’’ biraz buruk aðzýmýza aldýðýmýzda biraz mayhoþ tadý yüreðe inerken lezzeti sonradan anlaþýlan ender bulunur bir yemiþ kývamýnda iyi ki yedim dediðiniz noktada midede doðum sancýlý tekmeleri þüpheden içtiðiniz her yudum biraz daha artýrýr kývranmalarý çýkarana kadar gerisin geri.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.