sonra/ya..

sonra,
kendini defterin sayfalarýna
býrakan o kelimeler
alýnca hükmünü
çözülmez düðümlerle
býraktý avuç içlerime mührünü ki
iþaretidir
oyuncaðýna küsmüþ bütün çocuklarýn...

ýslanmýþ kirpikler...

aþka biçilen deðer
kabuðu soyulmuþ bir ruhun
içine dokunmasý bir elin ki
uzAKtan ve çok derinden...
omzuna ve kürek kemiklerine çarpan
bir b-akýþýn
gamzesinde bir DÜÞü s-aklayAN
simyacýsý olur...


fýsýltýsýnda bir sesin/nefesin
ýslanan bütün dudAKlar...


nefret ve isyan yok...
en kuytu yerlerinde bile odanýn
mavi renge bürünmüþ yüzlerin
gözbebeklerinde büyüyen sabýr
ve sevdanýn bütün dillenmiþ sözleri
sýcak þimdi.
yakýyor ve çarpýyor yeniden
merhaba sana/sadece sana
damarlarýmý zorlayan kadýn..
kadýným..
gerçeðine aç kalmýþ bütün sorgularýn
eksik bir cevap buluyor
tuzundan soyunurken Nil sabýrla
ikiye ayrýlýyor nehirlerim
ve öyle tuaf bakma bana
secde ediyorum aþka ki
içimde son/baharý
yaza çeviren sen
geçip geçip karþýna
gözlerimi dikiyorum tenine
kurtulmak istemediðim bir salgýn
yürürken içime..




(...)
Sosyal Medyada Paylaşın: