yine iþgal yine istila
kulaklarýmýn pasýnda yine keder ve hüzün
p a t l ý y o r
…
gözbebekleri susuz çocuklarýn
kuruyan dudaklarýnda
insanlýk eriyebilir deselerdi
inanmazdým..
kalem ha kýrýldý ha kýrýlacak
ne þiir bu cendereyi anlamakta
ne de dilim
boy boy çaresizlik büyütebiliriz artýk..
çölün suya kavuþtuðu
yüreðin bilince sarýldýðý
üstelik
iþsizliðin kol gezdiði penceremde
ölüm pahasýna ekmek kavgasý dururken
zaman içinde zaman yaratabilirdik oysa..
sevgi/n bunca yabancýlaþmýþken kendine
ve topyekün yoksulluk oturmuþken içimize,
hangi melodi kucaklayabilir
bir halkýn kimsesizliðini..
…
ahh dostum
bir uzansan bir dokunsan
kürt kardeþimin kanayan yarasýna..
zulmün pençesi
zalimin býçaðýnda bileylenedursun,
karanlýðýn devasa zayýflýðýný
sen de kýrýntýya dönüþtürebilirsin
belki bilmezsin ama
her kabus bir uyanýþa gebedir
insanlýðýn uykusunu bölmekse boynunun borcudur hayata..
çýk sokaða ses ver þimdi
ve yapay uykularýný böl artýk..
aldanma satýþ reyonlarýnýn süsüne
aklýnýn hissedebilme yetisini çalýþtýr
çünkü satýlan tek þey senin insanlýðýndýr
kendini kandýrma..!
istersen olacaklarý beraber düþünelim;
bir gün sokaðýna düþen bombanýn gürültüsünde
senin de nefesin daralacak..
gün geceye varmadan sürgün edileceksin
tam da o an yokluðun korkudan ibaret olmadýðýný
sen de anlayacaksýn.
yaþamak için koþarken
ayaðýna takýlan çocuk cesetlerinde
kararacak dünyan
ve o vakit týpký þimdi yaptýðýn gibi
ne kendinin ne de ölenin
kimliðine bakma þansýn dahi olmayacak..
çünkü zalimin kimlik yaygarasýnda
insanlýðýn ölümü kimliksizdir..!
..ve unutma dostum
derdi acýlarý yarýþtýrmak olanýn tek düþmaný,
kendi gölgesidir.
…
yine cehennem yine ateþ,
kulaklarýmýn pasýnda yine ayrýmcýlýðýn sesi
p a t l ý y o r