I.
el
ele
eklenerek
yürüdüðümüz
her sesin üzerinde
adýmlarýmýz "sustu"
sen
beni
kavlince sevdin
kavillice seviþti
gözlerimizin ateþi
yataðýnda aktý "zaman"
þiir
þehrin gözüne baktý
þakaklarýnda sokaðýn
daha çok umut vardý
daha çok ölümden baþka
meydanýný patladý gün akþamýnda
ecelin gövdesini bastýðý an
ellerinden çok yüreði tetikte
sebeplerini arlandý "insan"
daðýn adamý ölümü koydu
yol patladý
daðýn adamý
adamlýðýný utandý
aklýný kurtaramadý
II.
haydi cinlen ellerinin arasýnda
tut kafanýn içindekileri
soyun gerçeðin önünde
sor kendini
sor ve cevapla
ölümleri sana söyleyen
yüreðin mi ki
yoksa yokluklarýnýn müsebbibi
bin yýlý tenine deðdirek yaþadýðýn
sevmelerin mi
sor ve konuþ kendine
ey daðlý adam
seni kendinle kavgalý kýlan
etin kemiðin ruhun mu ki
III.
susma
sustuðun her an ölüyorsun
ölümün kör bir "sus" oluyor
ve yok oluyorsun...