gülmeyi öðretiyorum aynaya bir anda baþlar halbuki hüzün diyelim ki yüzün rengi atmýþ bir yanlýþýný hatýrlamýþ gibi susmuþsun donmuþ bir nehir koynunda uyuyormuþ gibi yüreðin soðuða karýþmýþ baðýramayan put gibi durmuþsun mesela anýmsadýn mý dilinde zehir susmuþsun özgeçmiþini karanlýk bir torbaya dolduramazsýn hani film gibiydi hayat kaç kuzu bu bayram kesilecek kaç berfin kurbandý biliyorsun hapþýrmaya mý baþladýn çok yaþa eylülün sonuna geldik, son u kasým alt katta, aralýða biraz soma gerekiyor tüm yýllar etrafa daðýlmýþ, þefkatin taraftarý pek az ne acý deðil mi?
aslýnda bu kýþta büyük cümleler yazacaktým ýsýracaktým baðýrdýðýmýz her þeyi sonra seninle seviþecektim ardýndan yumruk gibi denizleri içecektim
ama ben aranýzda deðildim senin yanýnda da deðil çünkü kapalý devre çalýþýyor kalbim
sorular sormuyorum aynaya çünkü yüzgörümü isterim her cevaba ah þu nilgün aciz çocuk olur ama þifreyi vermez kimseye gülmeyi öðretiyorum aynaya pþþþþýýkkk diye bir bakýþ
ay ne fenayým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.