Tete,
Hüznün mayasýyla yoðrulmuþ diyorlar bütün geceler Tete
O yüzden gecelere renk bulunamamýþ
Ne kadar uðraþmýþ ýþýk saçmak istemiþse güneþe
Olmamýþ
Yüreði yara, elleri ise kapkara kalmýþ
Yokuþ dibinde unutulmuþ adýmlar gibi
Bir el uzatýp baksan diyorum þu gecelere Tete
Biliyorum,
Kendime ve kara gecelere and olsun ki biliyorum
Þimdi senin þu suskun dilin az sonra diyecek ki
-Ben hiç gece görmedim evlât
...ya g ü n, gün gördün mü Tete?...
...gün içinde yüzmüþ gibisin?...
Sabýr evlât sabýr
Geceler sabýr ve selâmet kokuyordu
Onlar yaþým kadar yol arkadaþýmdý benim
Þimdi bir açýlsa gözlerim, kalan yol boyunca hürmet ederim
Sabrý bir valize saklamýþlar diyorlar Tete
Selametin anahtarýný açmaya da kimsenin eli varmýyor
Biliyorum þimdi diyeceksin ki,
-Bana ne valiz göründü, ne de anahtar...
Bu karanlýk ne o zaman?
Neden bütün renklerin altý gece karasý
Hatýralar varken neden arkamýzý dönüp giriyoruz satýr aralarýna
Bir el uzat þu gecelere Tete
Þimdi sen de bana diyeceksin ki,
-ben hiç gece görmedim þaþýrýrým yolumu
Korkma Tete...
Aç ellerini avuçlarýna bak
Gördün mü karanlýklarda parlamaya çalýþan þu kör topraðý
Gözlerde yanýp yanýp sönen umutlarý
Sana zaten her yer aydýnlýk, her yer sabýr, her yer selâmet.
Bir el uzat bak bizim gecelere
Sabýr
Selâmet
Yo k
O l m u þ Tete...
Davi/öyküsatýcýsý 26. 09 . 2014