Sonbahar çöktü üzerime
Bulut bulut yaðýyor yalnýzlýk
Unutmaya yüz tutmuþken ben hüzünlerimi
Zaman eskiyor avuçlarýmda
Tutamýyorum benden kaçan saliseleri
Tutunamýyorum mutluluklara
Doðmayý unuturken güneþ
Ben sarýlýyorum gecenin zifirîne
Örtünerek aldanýlmýþlýðýn yorganýný
Olmuyor iþte olmuyor
Tüm çabalar boþ
Her þeyimi feda ederken
Sevginin bir kýrýntýsýna
Gülüþüne kurban olurken ben
Avuçlarýma acýlarý býrakan sen
Daraðacýnda tüm umutlarým
Ýzliyorum ölüþlerini sadece izliyorum
Verilen sözler çoktan hakkýn rahmetine kavuþmuþ
Ben sevgiliye verilmek üzere alýnmýþ
Ýstasyonda unutulmuþ bir papatya
Kendine acýmayý çoktan býrakmýþ
Duyuyor musun ?
Rüzgâr ayrýlýk ýslýklarý çalýyor
Kavuþmayý baþaramayan ellerimiz
Zamansýz ayrýlýyor
Aðlamýyorum
Aðlamayacaðým
Kabullendim
Hüzün ana rahiminde yazýlmýþ anlýma
Resimlerde kalmýþ
Dudak kývrýmlarýma dokunan gülümseme
Unutmuþum gülmeyi
Sevmeyi sevilmeyi unuttuðum gibi
Belki de anlamak istemedim
Sevginin huzurun bana haram olduðunu
Titrek parmaklar ile dokunuyorum soluma
Bir bataklýk
Onlarca hançerin çürümeye yüz tuttuðu
Aðýr bir ihanet kokusu yayýlýyor
Gözlerim buðulanýyor
Yok saydýðým geçmiþimi anýmsayýnca
Ama yok
Aðlamayacaðým