Unutulmamışsın

Yýllanmýþ bir kitap buldum raflarýn üzerinde.
Üzeri tozlu.. ve keskin bir kokusu vardý...
Dýþý yorgundu. Beyazlamýþ bir kapak taþýyordu üzerinde.
Nasýl da sararmýþ yapraklarý...
Duruyor!
Soluk bir beden gibi içinde...

Ýlk sayfada bir isim karþýladý beni.
Senin ismindi !!!
O an hüzün perdesi indi iþte gözlerime...
Hani olur ya film þeridi akar gözlerinde.
Durduramazsýn... Yarýda da kesemezsin..
...
Be hayýrsýz... be vicdansýz
Her sayfada ne ararsýn da bu filmi bu kadar içlendirirsin...
...
Sanki gerçekmiþ gibi nasýlda güzel sözler söylemiþsin...
Þiirler iþlemiþsin aþk kokulu..
Kýsa Kýsa cümleler hayat dolu...
Biz bir oyuncuyuz hayat da sahne !!
Ne güzel de içten yazmýþsýn orda kendini aslýnda. burda benim rolüm sahte !!
...
Hala bitmedin.. ortalara geldim kitabýn
Daha silinmedin sayfalarda...
Ben seni ne uzun yaþamýþým Meðerse...
Oysa ki ne kadar da kýsa gelmiþtin bana !
...
Sayfa 204 ve bir resim karþýlýyor beni..
Gördün mü bak senin hediyendi...
Hani Aþkýmýz sonbaharda solmayan bir çiçekti...
Adýný da yazýp vermiþsin bana...
Utan be zalim kadýn.
Yapýlýr mý bu seven adama ?
...
Demek ki burda bitmiþsin bende..
Tam da kitabýn en güzel yerinde...
"ölmekten korkma sevdiðin yanýndaysa,
onun sýcaklýðý baðlar seni hayata !!! "
Demek ki sýcaklýðým gitmiþ.
ben sende bitiþim.
Ne yazýk bana ki...
Hâlâ seni silmemiþim.
Sosyal Medyada Paylaşın: