ÜRKER SES/SİZLİĞİM
resimler solduðunda düþerse gülüþlerin
yüzüm yüzünde
eksik kalacak dudaðýmda gülümsemem nefesimde acýyan sensin
susuþum sensizliðimize
her akþam sana türküler yakarak
kara çaldým acýmýn alnýna
ihanet ederken içimdeki kine
sýrtýndan vurdum hasretimin
birliðini
seslendim
aðladým nefesimi unuturken penceremde
agýz dolusu kustum sanki seni
aðlamaya utandým da kin dedim gözyaþlarýma
ruhum sýzarken topraðýn karnýna
yüzüne
yüreðime
mevsimlerin üstümden geçip gittiði
pespaye bir gülüþüm þimdi
þurada pencerem kanatlarým yanýk
gülüþlerimde bir kýþ
bahar solgun yüzünü dayamýþken pencereme
beklemiyorum gidenin gittiði mevsimde gelmesini
sormayýn ellerimin çatlaklarýný
sular hep dar geçitlerden mi geçer
anlamam
kuþlar gelmek için mi gider anlamam
þiir kuyusundaki i mge ölülerine dua edenlerini
ellerim üþümeye yeminliyken
ellerim korkak
sürerken dudaklarýma cehennemi
inler yokluðuna üþümelerim
aðlýyordum
aþký kana bulayan her þeye inat
söz verirdin
sormuyorum
güneþin koynundan ç/alýp ateþi
sadece tenime býraktýðýn
ateþ
dalga
rüzgar
ve maviyi taþýrken þiirlerime
rüzgar senin göç ettiðini fýsýldar
þiirleri düþür satýrlara derdin düþürme kalemini ardým sýra derdin
söz verdiðim gibi yazmýyorum artýk
sen bu yazdýklarýma bakma kalemimle dertleþiyorum sadece
çiçekleri küstürüp ba/harýn dizlerinde
aþkýn ayak izleri yüzümüzde
uyuttun ya içimi
hayaller
seksek oynar ömrümün duvarlarýnda mezar taþlarýnýn karaltýsýnda
ararken sensizliðimi
göðsünün penceresine vursaydýn
sen vazgeçilmiþ evlerin basamaklarýnda
duraklayan ayaklarýn aðýr
adýn boþ bir satýrýn baþlýðý
ne olursa olsun
kuþlarýný yolla bana dökülsün yanýn yanýma
renkleri silip ellerimden
seni býrakýp gökkuþaðýnýn saçlarýna
sadece hatýrlamak için
þafak vakitlerine çizdiðim çizgiler
kayboldukça duvarlarýn soðukluðunda
eksik vakitlerim yorgun
koridorlar voltasý eksik
ürker sessizliðinde korkularým þair satýr aralarýna gömmeseydi seni
þiirler kusacaktým adýna kalemin siyahlýðýnda o zaman bir kez daha
o zaman belki hatýrlardýn
irkilirken gece bir yaðmur damlasýnýn gürültüsünde
dilim çatlar
sukun eder bulutlar
ne zaman gelin etsem bakýþlarýmý
ya sen düþürürsün ya tellere takýlýp kalýr
yüzümüze vuran kapýlara
vakit gitme vaktidir dedin
kendinden
her þeyden
sokaklarý atýp ardýna
dudaklarýma yaralý sözcükler býrakmasaydýn eðer
kal diyecektim susturup zamanýný
sonra son bir tutunuþ ellerine
tüm satýrlar sallanýrken depreminin eþiðinde
uzun bir susturucunun arkasýna gizlenmeyecekti yalvaran yüreðim
önce buruk bir gülümseme
býrakmamalýydým seni yollarýn serseri ruhuna
adýn döküldü, þiir sökülürken
bir infilaktýr satýrlarým
yer yüzünden semaya
ve gittin özlemeyi özlediðim þehirlere
gitme demek bile nafileyken
býrak aklýný yüreðimin
al duvaklý yanýna
içimde hapsedip býrakmaya korktuðum
nefesim derdim sana
geçip giden saatler
zaman
sus diyordun sus
ve konuþmuyordum
geç kalmýþ mutluluklara
sahilinden çekip
söz verdim ya sana
susuyorum duasýz dualarým
sürgün ellerim ve sana hasretim
aðlama diyordun sus aðlama
geçecek derdin geçecek
deðiþecek
Sayýn Remzi Kurnaz beye sonsuz teþekkürlerimi sunuyorum þiirime dil olduðu için Saygýlarýmla
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.