Şiir mi, yazımı bilmiyorum. Sadece yazdım öylesine...

Güz yaðmurlarý baþladý,
Yapraklar tane tane sararmakta,
Hava da serinledi biraz,
Çayýn kahvenin tadý çýkmaya baþladý anlayacaðýn.

Sonbahar...
Ýlk son baharda tanýþtýk senle,
Yine böyle yaðmur yaðýyordu ince ince,
Kýþa girmeye hazýrlanýyorduk,
Hatta o gün Mehmet amcadan odun, kömür almýþtýk.
Yorgundum,
Yorgundum ama yaðmur çok güzel yaðýyordu,
Davet ediyordu beni altýnda ýslanmaya.
Annemin tüm telkinlerine raðmen dayanamayýp çýkmýþtým yürüyüþe,
Elimde sigara,
Islanmasýn diye olmadýk þekillere gire gire yürüyordum.
Sonra seni gördüm,
Þemsiye vardý elinde ama açmamýþtýn,
O sarý saçlarýn ýslanmýþ,
Yüzünden tane tane damlalar akýyordu,
Üstünde kýrmýzýnýn bir tonu bluz, kot pantolon ve küçücük ayaklarýna dikkat çekilmesine sebep kýrmýzý bir spor ayakkabý.
Ben, ben seni öyle görünce dona kalmýþtým,
Yaz güneþi altýnda saatlerce kalmýþcasýna dilim damaðým kurumuþ,
Ayaklarýmda tek bir adým dahi atacak güç yoktu sanki,
Donmuþtum,
Kýpýrdayamýyor, sadece seni izliyordum.
Sonra,
Sonra gördün beni,
Diktin o deniz gözlerini gözlerime,
Dakikalarca birbirimize baktýk,
Belki saatlerce,
Belki bir ömür,
Bilmiyorum geçen süreyi...
Sert bir tavýr vardý yüzünde,
Korktum,
Önceleri o bakýþýn sanki ruhumu delip geçerken, gülümsedin biraz,
O ruhumu delen deniz gözler, ruhumu gýdýkladý sanki,
Gülümsedim bende nedensiz.
Bir araba sesi duydum sonra,
Ve sen, bindin gittin.

Günler geçmiþti takvime göre,
Bana göre seni düþünerek geçen binlerce ömür.
Karþýlaþtýk yine ayný yerde,
Yýllarýn özlemi varmýþcasýna sarýlmak istedim, titredim,
Biliyorum,
Sende istemiþtin.
Belki benden çok,
Belki herþeyden çok.
...
Yýllar geçmiþti,
Ve ben seni topraða verdim,
Bir kere o acýyý yaþadým,
Yaþadým dedimse, bir ihanetin sonucu öldürdüm yüreðimde,
Öldü dedim,
Ýhanet etti diyemedim ki.
Uydurdum bir hastalýk adý öldü dedim.
Herkes inandý,
Sen bile.
Söyleyemedim sana yalan söylediðimi,
Sana yalan söylemiþ olma düþüncesi bile çok aðýrdý,
Söz vermiþtim,
Söz vermeden önce ilk ve son yalaný söylemiþtim.
Dönemedim.

Þimdi mi?
Þimdi seni kaybettim,
O söyleyip, herkezden önce inandýðým yalaný yaþadým.
Þimdi sen söyle deniz gözlüm,
Ben nasýl kaldýracam bu yükü?
Tanrý bana bir ceza verdi yalan söylediðim için,
En sevdiðimi o yalanýmla aldý elimden.
Gücüm yok.
Baharý görürmüyüm bilmem ama,
Sensiz görmek istediðim bir saniye sonram bile yok...

Biliyorum þiir gibi deðil,
Hatta düz yazý, deneme, hikaye, mektup. Hiç bir halta benzemiyor ama öyle iþte.
Neyse, bir sigara daha yakmalý...

Ömer ERASLAN 24.09.14 23:28
Sosyal Medyada Paylaşın: