Henuz cocuktuk biz Korku nedir bilmezdik Demir paralari raylarin uzerine siralardik Kara treni beklemeye koyulurduk
Henuz cocuktuk biz Korkunc bir o kadar da karanlik Goz gozu gormuyor tunelin ici Sesimiz yankilandikca, biz guluyorduk Kosuyorduk bizi karsilayacak isiga dogru
Henuz cocuktuk biz Kara tren sesleniyordu uzaklardan bize Biz korku nedir bilmezdik Kacmak yerine, tunelin duvarlarina sarilirdik
Henuz cocuktuk biz Kara tren tunele girer Yuzumuzde sekiller yaratirdi Umrumuzda olmazdi
Henuz cocuktuk biz Raylarin uzerine siraladigimiz Demir paralarin seklini merak ederdik Kara tren onlarin uzerinden gecmisti
Henuz cocuktuk biz Bir sonraki trenin gelisine kadar Etrafa firlayan sekil almis Demir paralarini toplardik
Henuz cocuktuk biz Saat basi gecen kara treni beklerdik biz Her gecen tren kendine ozgu sekiller yaratirdi Korku nedir bilmezdik
G. K
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gulsum Kuruoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.