SENSİZLİĞE MAHKUM ETME

yüreðim kýrýlýr ertelenir düþlerim
belli etmesem de zorakidir gülüþlerim
yüzümdeki çizgiler geçen yýllarýn izleri
her bir çizgide ne acýlar gizlidir

erteledim tüm hayallerimi
rafa kaldýrdým yaþanmamýþ yarýnlarý mý
aðýr aksak adýmlarla yürüyorum
yanýp sönen sokak lambasý ýþýklarý altýnda
arada duraksýyorum bir köþeden çýkacakmýþsýn gibi

sigaramdan bir nefes çekiyorum
aldýðým her nefeste seni soluyorum
yokluðun bir tokat gibi vuruyor
seni görmek istiyor duymak istiyorum sesini

yürüdüðüm sokaklar sessiz ve sensiz
bir korku tüneli gibi bomboþ
týpký yüreðim gibi çaresiz ve anlamsýz
oysa seninle ne hayallerimiz vardý
aklýmýzýn bir köþesinde gerçekleþmese de

seni öyle çok sevdim ki
yokluðunda sürecek hep bu yürüyüþlerim
hasýr altý olmayacak düþlerim
beni öyle çok etkiledin ki
bak hala titriyor ellerim
meðer yüreðimde ki fýrtýnanýn sebebi
hala anlamadýn mý senmiþsin bebeðim

bana sevmeyi sevilmeyi öðreten
hayatýmda çok özel birisin
seni öyle çok seveceðim ki
ayaklarýn yerden kesilecek
geri dönmek istemeyeceksin

mutluluk aþkýmýzýn adý olacak
söylenecek dilden dile
sabahýn ilk ýþýklarý vurduðunda odama
senin kokun dolacak
sýcak bir buse kondurup dudaklarýna
seni sevdiðimi haykýracaðým kulaklarýna ...


Refik
24.09.2014
Ýstanbul




Sosyal Medyada Paylaşın: