Sorma bana ne var diye, anlatamam halimi, Öyle bir derde düþmüþüm, içinden çýkmasý zor, Yenemedim ömür boyu felek denen zalimi, Öyle tuzak kurdu bana kaldýrýp yýkmasý zor.
Yükü vardýr helal edin, musallada na’þýmýn, Yumaklandý yüreðimde zorluklarý yaþamýn, Aranýyor gece vakti mehtabý her akþamýn, Temiz yüze, güzel göze dayanýp bakmasý zor.
Ey arkadaþ bil ki beni sevda yaktý her zaman, Fýtratýnda var muhabbet, sevebilir her insan, Yoðurulup canan ile olunca demde harman, Düþme sakýn hiç sevdaya sevgiden býkmasý zor.
Dedim, ‘saklan bir köþeye’ yapamadým, ne çare, Hani, derler yüreciðim oluyor pare, pare, Ýstesem de gözyaþýmý gösteremem ki yâre, Kurumuþ göz pýnarlarým yeniden akmasý zor.
Ne bir özür, ne piþmanlýk faydasýz bundan gayrý, Anlatmaya gücüm yetmez her biri ayrý, ayrý, Ben hazýrým yolculuða gelse de gökten çaðrý, Kýrýldý bu sýrça kabým yerine takmasý zor.
ÝDRÝSOÐLU fuzuliydi, boþa geldi, boþ gider, Beklemesin kimse bir þey yola kuru baþ gider, Sarhoþ geldi, sarhoþ durdu, sonunda sarhoþ gider, Merhameti var Allah’ýn kulunu yakmasý zor.
23.Eylül.2014 18.00
Ahmet ÝDRÝSOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet idrisoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.