YAPRAK…
Sen hep kiraz aðaçlarýný sevdin az
Kulaðýna küpe olacak diye iki kýrmýzý
Ben daha çok asýrlýk çýnarlarý sevdim
Kara gölgesinde seni beni beklediðim için…
-Aldýrmadan aðustos sýcaklarýna
Ya da deli yaðmurlu sonbaharlarý-
Ýçimden konuþtum iþte meneviþlere
Kamelyamda üç beþ rengi kaçkýn begonyam
Yadigar fotoðraflar, tozlu takvimler
Saatler taþ devirli duvarlarýn asilzadeleri….
Nedense alabildiðine kapandýðýnda gök
Açýlmak zorunda niye kalýr ki paslý kapýlar
Gelmelerin endiþesinde ziller
Paspasýn altýnda yedek anahtar uyur da uyur…
Ayak izlerinden kalma alýþkanlýklar
Gece bekçisi tüm umutlar
Ah ektiðin sardunyalar her sonbahar bu denli kokmasa
Aralar mýyým ki pencereleri…
Yaðmurlar sarhoþ düþüyor caddelere
Yalpalayarak gezen yalnýzlýklar ikiþer ikþer eziyor
En kýrýþýk bir iklimin sancýsý yerlerde gezerken
Ben seni tutup yeniden öpüyorum taze düþlerimle…
-sakýn bunu da ihanet sayma
Ki sen hep seni nedensiz öpüþümü kýskandýn zamandan-
Yaprak
Yaprak
Yaprak
Aðaçlardan düþenleri sevdin sen
Ben o dallarý ( bir de odalarý)
Ýplik
Ýplik
Ýplik….
Yaðlý urganlar salladý salýncaklarý
Rüzgar arkamýzda derin bir mazi
Bir ileri bir geri beþikti dýþarýdaki iklim
Sen hep yoktun ben beþinde
Bu kaçýncý yalnýzlýðýmýn yüzyýlý…
.
.
.
Hadi üfle de söndür tüm yýldýzlarýmýzý….