özledim diyordum vakit geceydi
þehir de sensizdi
dolaþtým sokaklarý ve sanki nice sessizliði
gecikmiþti ayak izlerimiz gitmiþliðimize
dardý kapýlarý eskimiþ gülüþlerin
geçilmezdi geçmiþ anýlardan geriye resimlerden
seni düþünüyordum
bir köþe baþýnda
yalnýzlýk buðulu sokak lambasýnda
hayat diyordum ne büyük yanýlgýlardý hepsi
acaleci telaþlarýmýzda düþtüðümüz
çýkamadýðýmýz kuyulardý gerçeðe dönüþtürdüðümüz
gün güne gömdüðümüz ümitler gibi
vedalaþtýk kendimizden ayrýlýrken hayallerde
kendimden ya da senden bir iz arýyordum
yaðmur çiseliyordu akþamdý bulutlarda
seni düþünüyordum
uzak hayallerin gölgesinde büyüyen yalnýzlýðýnda
ellerin diyordum sonra
bir zamanlar ellerimde olmalýydý özgür
þimdi yorgun bir hasret þarkýsýnda yýllanmýþ
kýrýk kanatlarýný çýrpabilmeliydin
eylül geçip gidiyordu gecikmiþ bir aþkýn üzerinden
seni düþünüyordum
serin bir rüzgardýn oysa saçlarýmda
hep ertelenmiþ gülüþlerimiz vardý uçuþan
yapraklarla sürüklenen hayatlar
tutuþamayan ellerin büyüyen hasreti yýldýzlarda
azalan gün ýþýklarýnda uzak iklimler
kaybolan bizi fýsýldýyordu tanýdýk yüzler
yudum yudum içmekti sonbaharý þimdi
seni düþünüyordum
giderek uzaklaþýyordu
belli belirsiz bir hayal þehrin ýssýz sokaklarýnda
sen diyordum kendimce
nice hayali büyütürsün belki yine
yeni hevesleri taþýr yeni aþklara
telaþlý heyecanlar devþirirsin zamanla
ellerinde geçmiþ yalnýzlýklar
saçlarýnda okþanmamýþlýðý bir hayalin
sahte gülümsemeleri giyersin yüzüne
rengi solan yapraklarla býrakýp hüznü
sarýlýrsýn bu günün aþklarýna
yine telaþlý ve aceleci
yeni mutluluklar yazmak için gönül aynasýna
seni düþünüyordum
yine de mutlu olabilmen ne güzel
böylesi gecikmiþ zamanlarda hele de
bir sarý sonbaharda ...
ne çok hayal var savrulurken rüzgarla gülüþen ...