Eþeledikçe zamaný, Toprak kokuyor ellerim. Sarýnca geriye zamaný, Ne olduðumu hatýrlayýp, Ýnsanlýðýmdan utanýyorum. Ne zaman geriye dönüp baksam! Önce anam, babam, Sonra çocukluðum geliyor, aklýma… Zamaný bilinmez sona sarýp, Düþ ve hayallerimi silsem, Benden geriye hiç bir þey kalmaz… Topraða konacak bedenimden baþka…
20.09.2214 Cahit KARAÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cahit KARAÇ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.