Sessiz bir gürültüyle yýllardýr inliyorum
Hayâl esintisinde titreyen kalp ýþýðým;
Gönül mahzenimdeki sükûtu dinliyorum
Bir temâþa kopar ki, kendimle karýþýðým.
Seyrederim aynada ömrümün sûretini
Aks eden her hâtýra boynumu eðer durur.
Üstte kayýt altýnda aynalarýn metini
Yalandan yansýmama hâkikat deðer durur.
Her gece bir hikâye yazýlýyor duvara
Her sabah rüyâsýný görüyorum kaderin;
Ve, her gün batýmýnda beynimi delen nârâ
Toprak haykýrýr bana, iþte burasý yerin!.
Anlatmak kabil deðil, izâha varmaz dilim
Zamanla düzelmeyi, hangi zamana kursam
Bir beden arasýnda iki benle çevrildim,
Bir ân kudret verilse, bir ân beni durdursam!
Diyeceðim kendime; Bu ilk ve son geçiþin
Mâzi olacak günün, peþinden akýp gitme.
Kaç baharý tüketti, kaç gül soldurdu düþ/ün
Yaz aklýna, yazýný sonbahara çiðnetme.
06 EYLÜL 2014