Felluce’nin üstü duman,
Zalim düþman vermez aman.
Gökyüzünden yaðar bomba,
Baþýmýza her gün, her an.
Üstümüzden geçer tanklar,
Derdimizi kimler anlar?
Bütün dünya sessiz kalýr,
Saðýr dilsiz sanki duvar.
Kanlý akar Dicle Fýrat;
Düþman bize vermez fýrsat.
Yaþlý çocuk dinlemezler,
Mezar oldu bize Baðdat.
Sular akar boz bulanýk,
Güneþ doðmaz hep karanlýk.
Soldurdular gülümüzü,
Dört bir yanýmýz mezarlýk.
Kurþunlarý saya, saya;
Feryat çýktý güne aya.
Sesimizi kimse duymaz,
Yazýklar olsun dünyaya.
Askerin elinde tüfek,
Kundakta aðlýyor bebek.
Soru sormadan vururlar,
Kanlar akar öbek, öbek.
Etrafýmýz demir perde,
Yanýyoruz orta yerde.
Hiç sesimiz duyulmaz mý?
Biz insanýz, dünya nerde?
Kimdir suçlu, kimdir zanlý?
Acýmasýz eli kanlý;
Ne istiyor halkýmýzdan,
Bizden ýrak (!) Amerkalý?
Bize bayram ettirmezler,
Elimizi sýktýrmazlar.
Sevgimizi yok ettiler,
Çocuklarý öptürmezler.
Umutlarýn yolu yokuþ,
Neden bize bu ters bakýþ?
Bütün dünya birlik olmuþ,
Eþkýyaya tutar alkýþ.
Felluce’nin camisinde,
Taþ kalmadý taþ üstünde.
Yardým uman yaralýyý,
Vurdular da kan içinde.
Gözyaþý var kan ve zulüm,
Kol geziyor orda ölüm.
Feyzi naçar, çaresizim;
Elim baðlý kýrýk kolum.
15 Kasým 2004 / Ank.
Feyzullah SEÇKÝN
Irak’ýn iþgali sýrasýnda yazdýðým aðýtý paylaþmak istedim..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.